1 Aralık 2019 tarihinde Çin’in Wuhan kentinde ortaya çıkmış ve çok kısa bir sürede de tüm dünyayı sarmaya başlamıştı. İlk çıkışıyla birlikte de dünya ülkeleri kendilerini koruma altına almış ve diğer ülkelerden izole etmişlerdi. Buna rağmen SARS-COV-2 olarak adlandırılan ve kısa adı da Covid/Korona olarak 11 Mart 2020 tarihinde ülkemize de giriş yapmıştı. Bununla birlikte ülkemizin tamamında bu bulaşıcı ve ölümcül hastalığa yakalanma oranı her geçen gün artıyordu. Bu artışla birlikte de birçok insanımız yaşamını yitirmeye başladı. Ölümler sırasında ayrı mezarlıklar, zamansız definler. Katılımcısız yani cemaatsiz definler hatta ailelerin bile sınırlı sayıda katılımıyla yapılan definler oluyordu.
Koronayla birlikte eve kapanmalar, mahallelere, köylere, ilçelere, illere hatta ülke sınırlarını bile kapatarak önlemler alınmıştı. İçe kapanma gerçekleşince doğal olarak iş yaşamı durmuş, işsizlik ortaya çıkmış hatta devletin ekonomisi bile bozulmuştu. Bu durum karşısında dünya ülkeleri içerisinde bu belayı savma adına bizde de olduğu gibi birçok ülkede aşı çalışmaları başlamış ve öncelikle yine Çin ilk aşıyı üretmiş ve dünya insanlarının hizmetine sunmuştu. Ama bu süre içerisinde özellikle hasta ve yaşlılar olmak üzere milyonlarca insan yaşamını yitirmişti.
İşte, Koronalı yaşamla birlikte yaşamımıza bir şey daha girdi. O da maskeydi. Hatta maskeyle birlikte, kolonyalı ve dezenfektanlı yaşamla da tanışmış olduk. İnsanlar hastanelere gidemez oldular. Devlet bir takım kolaylaştırıcı önlemler de almaya başlamıştı. Örneğin, doktora gitmeden ilaç alma, rapor yenileme vb birçok uygulama da yaşamımıza girdi. Derken yakın bir tarihe kadar bu türden sıkı önlemler uygulanırken birkaç ay öncesinde de bu uygulamaların yavaş yavaş askıya alınmasıyla yaşamımız yeni bir normale döndü. Dönmesine döndü de görüyor ve resmi olmasa da gayri resmi kaynaklardan aldığımız bilgilere göre korona henüz bitmiş değil ama sözel olarak gündemden çıkarılmış gözüküyor. Oysa ki hala birçok vatandaş yaşamını yitiriyor. Hastaneler, özellikle de şu anki kış moduna geçişle birlikte dolup taşmaya başladı.
Bir yandan da görüyor ve gözlüyoruz ki insanların birçoğu sanırım fazla rehavete kapılmış durumda. Ne toplu taşıma araçlarında ne kapalı mekanlarda ne de hastanelerde bırakın teması vs i maske takılması bile neredeyse yok hükmünde. Hatta az da olsa takanlar bile takmayanlar arasında sayılı kaldığı için utanır duruma geldi. Hatta hastanelerde başka bir sorun daha göze çarpıyor ki o da özellikle hastane bahçelerinde hatta çoğu hastanelerin yangın merdivenleri ve balkonlarında sigara içmeler bile serbest bırakılmış gibi görünüyor. Çünkü, benim gördüğümü umuyorum ki hastane yönetimleri de görüyor ama müdahale etme gereği duymuyor.
Toplumun neredeyse yarısı en azı iki üç olmak üzere beş altı kez aşılanan insanlar varken diğer yarısı ise tek bir aşı bile yaptırmadan toplumun içerisinde yaşam normalmiş gibi davranıyorlar. Şimdi insan kendi kendine soruyor:
Sahi bu Koronaya ne oldu?
Ülkemizde Korona bitti mi?
Korona bittiyse hala hastaneler neden insan kaynıyor?
Korona bitmediyse Neden bu kadar serbesti sağlıyoruz?
Yine de umalım ve dileyelim ki bundan sonraki yaşamımız Koronasız ve ölümsüz sürsün.
Yaşar GELER
